Podstawy Telekomunikacji



Ćwiczenie 2

Badanie parametrów linii abonenckiej

Opracowali: mgr inż. Krzysztof Konopko, mgr inż. Grzegorz Kraszewski

1 Wprowadzenie

Linia abonencka dwuprzewodowa składa się ze skręconej pary izolowanych przewodów miedzianych. Jej długość wynosi od kilkudziesięciu metrów do kilkunastu kilometrów. Dla częstotliwości akustycznych przenoszonych w linii jej długość wyrażona w długościach fali maksymalnej przenoszonej częstotliwości (3000 Hz) wynosi do około λ/6, a więc linia abonencka wykazuje już cechy obwodu o stałych rozłożonych. Niemniej często traktuje się parametry linii jako skupione. Linia cechuje się swoją rezystancją, pojemnością między przewodami pary, oraz pojemnością między każdym z przewodów a ziemią. Istotna jest również rezystancja między przewodami pary a ziemią. Wyrażana jest ona przez upływność linii. Oczywiście wszystkie wymienione parametry muszą mieścić się w dopuszczalnych granicach, aby umożliwić prawidłową pracę centrali. Oprócz pomiarów tych podstawowych parametrów fizycznych linii abonenckiej centrala umożliwia też pomiar obcych potencjałów na jej przewodach. Ze względu na możliwą dużą rozpiętość parametrów linii abonenckich centrala S12 ma możliwość dostosowania się do tych prametrów. Definiując abonenta można ustawić mu trzystopniowo jakość łącza i rezystancję pętli abonenckiej. Centrala S12 przewiduje następujące dopuszczalne zakresy parametrów fizycznych linii:

2 Cel i zakres ćwiczenia

W ćwiczeniu badany jest sposób pomiaru parametrów linii abonenckiej za pomocą oprogramowania centrali S12, oraz wpływ tych parametrów na pracę centrali i jakość połączenia. Za pomocą układów dołączonych do linii symulowane są różnego rodzaju uszkodzenia, które są następnie wkyrywane i identyfikowane w czasie pomiarów.

3 Sposób wykonania ćwiczenia

3.1 Używane komendy centrali

Do wykonania ćwiczenia będą używane testy ręczne. Testy ręczne wymagają przygotowania „otoczenia” testowanego modułu komendą EXE-REQ-MT:

EXE-REQ-MT: EXEC=[izolacja], DN=K'[numer abonenta];

Parametr DN określa linię abonencką, na której zostaną przeprowadzone badania. Parametr EXEC informuje, czy linia będzie odizolowana od układów centrali na czas pomiaru. Jest to niezbędne w przypadku pomiaru rezystancji pętli i testu dzwonienia. Wtedy należy podać EXEC=0. Przy pozostałych pomiarach EXEC może wynosić 1. Po przygotowaniu centrali do testów można do nich przystąpić. Testy wykonuje się komendą GO:

GO: SEQ=[nr rozkazu], REPLY=[typ pomiaru];

W parametrze SEQ podaje się numer rozkazu poprzednio wydanej komendy EXE-REQ-MT podany przez centralę w odpowiedzi na komendę. Rodzaj pomiaru podaje się w parametrze REPLY. Oto możliwe wartości (podawać należy w cudzysłowach):
W celu zbadania ciągłości linii abonenckiej można wysłać na nią stały sygnał śledzenia komendą APPLY-TRACE-TONE:

APPLY-TRACE-TONE: DN=K'[numer abonenta];

Ton jest wysyłany cały czas do momentu zatrzymania komendą GO z parametrem SEQ odpowiadającym numerowi wydanej komendy APPLY-TRACE-TONE i parametrem REPLY=STOP. Tonu śledzenia można używać do szukania nieciągłości w linii.

Do szybkiego i pobieżnego przetestowania linii abonenckiej służy komenda FAST-VERIFIC:

FAST-VERIFIC: DN=K'[numer abonenta];

3.2 Przebieg ćwiczenia

Dokonać pomiarów linii abonenckiej:

4 Sprawozdanie z ćwiczenia

Sprawozdanie z zajęć powinno zawierać opis przebiegu ćwiczenia labotatoryjnego, w tym wykaz realizowanych komend operatorskich i przykładowe raporty generowane przez centralę. Sprawozdanie powinno też zawierać wnioski dotyczące realizacji poszczególnych punktów ćwiczenia.

5 Literatura

  1. A. Jajszczyk "Wstęp do telekomunikacji", WNT, Warszawa 1998.
  2. S. Haykin "Systemy telekomunikacyjne", WKŁ, Warszawa 1998.
  3. "System 12 Digital Exchange", Electrical Communication vol. 59 No. 1/2 1985.